برادر نیروی دریایی! اهتمامت را در سنگرهاى دفاع و امنیت پاس مى داریم و استوارى گام هایت را در صیانت از هستى وطن، آرزومندیم؛ روزت مبارک!

بعد از درس اندیشه یکی از دانشجوها گفت: استاد وقت دارید یه سوال بپرسم؟
من: بله بفرمایید چند دقیقه‌ای وقت دارم.
دانشجو: ما تو اسلام پیامبر اکرم(صلی‌الله‌علیه‌وآله) رو بهترین پیامبر الهی و بالاتر از همه انبیا و اشرف مخلوقات می‌دونیم، درسته؟
من: بله دقیقا.
دانشجو: خوب دلیل ما بر این مدعا چیه؟
من: هم قرآن و هم روایات متعددی که از شیعه و سنی در این زمینه نقل شده.

دانشجو: اگر به مسیحیت و یهود هم نگاه کنیم، اونا هم همین ادعا رو دارن؛ مسیحیت میگه حضرت عیسی(علیه‌السلام) بالاتره و یهود هم میگه حضرت موسی(علیه‌السلام)، لذا آدم یاد این ضرب المثل می‌افته که «هیچ کی به ماست خودش نمیگه ترشه».
من: قبل از ورود به بحث اجازه میدی یه نکته خدمتت عرض کنم.
دانشجو: بفرمایید استاد.

من: قبول داری این مساله اصلا عقلی نیست و هرگز با تحلیل عقلی نمیشه فهمید چه کسی در نزد خدا ارزش و مقام بالاتری داره؟ بلکه باید از خود خداوند متعال شنید که چه کسی برتره؟ درسته؟
دانشجو: بله دقیقا؛ به همین خاطره که میگم هر دینی ادعا داره پیامبر او از همه انبیا بالاتره.
من: البته یه دلیل عقلی میشه ارائه کرد، و اونم اینکه چون پیامبر اسلام(صلی‌الله‌علیه‌وآله) بعد از همه انبیا اومده و دینش یعنی اسلام جهانی شده و از پیروان سایر ادیان نیز خواسته شده به دین اسلام مشرف بشن؛ حتما مقام و منزلت‌شون بالاتر از حضرت عیسی و حضرت موسی بوده که دینش هم بر دین اونا سایه افکنده و مقدم شده.
دانشجو: درسته، ولی اونا که قبول ندارن اسلام بر اونا مقدم شده.

من: اونا قبول ندارن، اما حقیقت ماجرا همینه، هوای نفس برخی از علمای یهود و نصاری اجازه نداد که اسلام رو بپذیرن و الا بشارت‌های فراوانی در تورات و انجیل در مورد پیامبر اکرم(صلی‌الله‌علیه‌وآله) و این‌که ایشان از سرزمین مکه ظهور می‌کنه وجود داره، اما اونا نمی‌خوان قبول کنن؛ اتفاقا به خاطر همین بشارت‌ها بوده که یهود و نصاری میرن و در اطراف مدینه ساکن میشن، به این امید که شاید پیامبر آخر الزمان از میان خود اونا ظهور کنه؛ اما وقتی دیدن از اعراب هستش، حضرت رو انکار کردن.[1]
دانشجو: آیا دلیل دیگری هم داریم؟

من: بله، همان‌طور که گفتم، خداوند متعال و وحی باید این مساله رو حل کنه؛ اگر به سراغ قرآن بریم که بدون شک سخن خداست، آیات فراوانی در این مینه پیدا می‌کنیم؛ قرآن کریم هم از حضرت عیسی و هم از حضرت موسی به زیبایی یاد کرده و هر دو رو از بهترین و بالاترین انبیای الهی دونسته است، ولی تعابیری که برای پیامبر اکرم(صلی‌الله‌علیه‌وآله) به کار برده در مورد هیچ پیامبری به کار نبرده.
دانشجو: مثلا چی فرموده؟
من: مثلا در مورد پیامبر اکرم(صلی‌الله‌علیه‌وآله) قضیه معراج رو مطرح می‌کنه و می‌فرماید: «سُبْحَانَ الَّذِی أَسْرَى بِعَبْدِهِ لَیْلًا مِّنَ الْمَسْجِدِ الْحَرَامِ إِلَى الْمَسْجِدِ الأَقْصَى الَّذِی بَارَکْنَا حَوْلَهُ لِنُرِیَهُ مِنْ آیَاتِنَا إِنَّهُ هُوَ السَّمِیعُ البَصِیرُ [اسرا/1] منزه است آن [خدایى] که بنده‌‏اش را شبانگاهى از مسجد الحرام به سوى مسجد الاقصى که پیرامون آن را برکت داده‏‌ایم سیر داد تا از نشانه‏‌هاى خود به او بنمایانیم که او همان شنواى بیناست» و حضرت بالا رفت و بالا رفت تا جایی که: «ثُمَّ دَنَا فَتَدَلَّىٰ * فَکَانَ قَابَ قَوْسَیْنِ أَوْ أَدْنَىٰ [نجم / ۸-۹] » یعنی به اندازه دو طرف کمان رسول الله به خداوند نزدیک شد؛ نهایت قرب را بیان می کند؛ این تعبیر به معنای قرب مکانی که نیست، چون خدا از رگ گردن به همه ما نزدیکتره:«وَنَحْنُ أَقْرَبُ إِلَيْهِ مِنْ حَبْلِ الْوَرِيدِ [ق/16]» پس به معنای قرب معنوی و ارزش انسانی است، مقامی که احدی به پای اون نمیرسه و مختص به پیامبر عظیم‌الشان اسلام(صلی‌الله‌علیه‌وآله) هستش.

دانشجو: این درسته، اگر کسی قرآن رو به عنوان سخن الهی قبول کنه حرف شما درست، ولی اگر نپذیره چی؟
من: اگر نپذیره ما با ادله اعجاز قرآن باهاش محاجه می‌کنیم، یعنی می‌گیم اگر قرآن دروغه و سخن خدا نیست، خوب برو و یک سوره مثل قرآن بیار، بیش از 1400 ساله قرآن داره همه مردم رو به مبارزه دعوت می‌کنه و فرموده: «وَإِنْ كُنْتُمْ فِي رَيْبٍ مِمَّا نَزَّلْنَا عَلَىٰ عَبْدِنَا فَأْتُوا بِسُورَةٍ مِنْ مِثْلِهِ وَادْعُوا شُهَدَاءَكُمْ مِنْ دُونِ اللَّهِ إِنْ كُنْتُمْ صَادِقِينَ[بقره/23] و اگر شما را شکّی است در قرآنی که بر بنده خود (محمد) فرستادیم، پس بیاورید یک سوره مانند آن، و گواهان خود را بخوانید به جز خدا، اگر راست می‌گویید».

دانشجو: آخه کسی که زبان عربی بلد نیست که نمی‌تونه مثل قرآن رو بیاره.
من: این حرف جالب نیست؛ چرا که اولا: می‌تونن پول بدن به چندتا عرب که ادبیات بسیار قوی دارن تا اونا کتابی بیارن از قرآن بهتر؛ ثانیا: در زمان نزول قرآن هم یهود و هم مسیحیت عربی بلد بودن و اصلا در عربستان و در کنار مدینه زندگی می‌کردن، خیبر رو که شندیدی؟ مکان زندگی یهودی‌ها بوده.
دانشجو: بله شندیدم و اطلاع دارم، به نظرم حرف خوبیه؛ یعنی در اون زمان، این یهودی‌ها و مسیحی‌ها هم مورد خطاب قرآن بودن و با عربی هم آشنایی داشتن و نتونستن یه سوره کوچیک هم مثل قرآن بیارن، درسته.
من: احسن، همینه؛ با این‌که پیامبر(صلی‌الله‌علیه‌وآله) رو قبول نکردن، حتی اومدن و درخواست مباهله کردن(آل عمران/61) اما باز نتونستن یه سوره مثل قرآن بیارن؛ خوب اونا در صدر اسلام خیلی تلاش کردن که اسلام رو نابود کنن و یه جوری بگن این شخص پیامبر نیست، اما نتونستن، اگر می‌تونستن یه سوره مثل قرآن بیارن، مطمئن باش آورده بودن و کار تموم شده بود و آبروی پیامبر رو می‌بردن، اما نشد.

دانشجو: پس مهم‌ترین دلیل ما بر برتری پیامبر اکرم(صلی‌الله‌علیه‌وآله) بر تمام انبیا، آیات قرآنه که از حضرت به بزرگی تام و با مقامی عالی یاد کرده که در مورد هیچ پیامبری نیست.
من: بله دقیقا، لذا ما میگیم یا قرآن دروغه یا راسته، اگر دروغه، خوب برید یه سوره مثلش بیارید؛ اگر راسته که حرفش رو باید پذیرفت دیگه.
دانشجو: به نظرم منطقیه.
من: بنابراین بر طبق آیات قرآن کریم پیامبر عظیم الشان اسلام(صلی‌الله‌علیه‌وآله) بالاترین و عظیم‌ترین انسان روی زمین و گل سر سبد هستیه و حتی از جمیع ملائکه بالاتر و مقرب‌ترین فرد به درگاه الهیه.

دانشجو: راستی از مسیحی‌ها هم کسی این سخن رو پذیرفته؟
من: بله اتفاقا اون مسیحی‌های منصف که به مطالعه تاریخ و قرآن پرداختن در موارد بسیاری اعتراف کردن که شخصیت پیامبر اسلام(صلی‌الله‌علیه‌وآله) با هیچ‌کس دیگری قابل مقایسه نیست و برترین فرد در طول تاریخ بوده، شما می‌تونی به این مطلب مراجعه کنید نام بسیاری از نویسندگان مطرح اروپا رو که چنین اعترافی داشتن رو آورده.

دانشجو: بله ممنون حاج آقا لطف کردید.
من: خواهش میکنم، موفق باشی.  

مقدمه :
جایگاه ومقام بلند ملکوتی و الهی حضرت ختمی مرتبت برای هیچ عالم وانسان منصف و حق مداری پوشیده و پنهان نیست حقیقتاً تاریخ نگارن در کتب خود  به نکات و ظرایف ارزشمندی از سیره و منش حضرت محمد مصطفی صلی الله علیه و آله وسلم اشاره کرده اند، ولی آنچه برای ما از همه این موارد باارزش‌تر و زیباتر می‌باشد وصف این پیامبر الهی در کلام خداوند بلند مرتبه است، جایگاه رفیع این پیام آور صلح و دوستی تا به چه اندازه رفیع و بلند بوده که خدا هم به دنبال توصیف جاه و مقام ایشان برای بشریت است؛ در این مقاله سعی بر این است که به خاطر طولانی نشدن بحث تیتروار به این اشارات و توصیفات  زیبای الهی  بپردازیم؛

...

 آخرین پیامبر
(ما کانَ مُحَمَّدٌ اَبَا اَحَدٍ مِنْ رِجالِکُمْ وَ لکِنْ رَسُولَ اللَّه وَ خاتَمَ النَّبیّنَ وَ کانَ اللَّهُ بِکُلّ شَی ءٍ عَلیماً‌)
(محمّد(ص) پدر هیچ یك از مردان شما نبوده و نیست ولى رسول خدا و ختم‏‌كننده و آخرین پیامبران است و خداوند به همه چیز آگاه است!) (احزاب/40)

فروتنی  در برابر خدا و بندگان خدا
(مُحَمّدٌ رَسُولُ اللَّهِ وَالَّذینَ مَعَهُ اَشِداءُ عَلَی الْکُفَّارِ رُحَماءَ بَیْنَهُمْ)
(محمدصلی الله علیه وآله فرستاده خداست و کسانی که با او هستند در برابر کفار سر سخت و شدید و در میان خود مهربانند)( فتح / 29)

 دلسوز و غم خوار امّت
(لَقَدْ جاءَکُمْ رَسُولٌ مِنْ اَنْفُسِکُمْ عَزیزٌ عَلَیْهِ ما عَنِتُّمْ حَریصٌ عَلَیْکُمْ بِالْمُؤمِنینَ رَؤُوفٌ رَحیمٌ‌)
(به یقین، رسولی از خود شما به سویتان آمد که رنجهای شما بر او سخت است، و اصرار بر هدایت شما دارد، و نسبت به مؤمنان، رؤوف و مهربان است.)( توبه / 128)

 بشارت دهنده و انذار کننده
(یا اَیُّها النَّبی اِنَّا اَرْسَلْناکَ شاهِداً وَ مُبَشِّراً وَ نَذیراً وَ داعِیاً اِلَی اللَّه بِاِذْنِهِ وَ سِراجاً مُنیراً‌)
(ای پیامبر! ما تو را گواه فرستادیم و بشارت دهنده و انذار کننده! و تو را دعوت کننده بسوی خدا به فرمان او قرار دادیم، و چراغی روشنی بخش)( احزاب / 45 و 46)

 امان اهل زمین
 (وَ ما کانَ اللَّه لِیُعَذِّبَهُمْ وَ اَنْتَ فیهِمْ وَ ما کانَ اللَّهُ مُعَذِّبَهُمْ وَ هُمْ یَسْتَغْفِرُون‌)
( ولى (اى پیامبر!) تا تو در میان آنها هستى، خداوند آنها را مجازات نخواهد كرد و (نیز) تا استغفار می‌كنند، خدا عذابشان نمی‌كند.) (انفال / 33)

بهترین الگوی زندگی :
(لَقَدْ كانَ لَكُمْ فی‏ رَسُولِ اللَّهِ أُسْوَةٌ حَسَنَةٌ لِمَنْ كانَ یَرْجُوا اللَّهَ وَ الْیَوْمَ الْآخِرَ وَ ذَكَرَ اللَّهَ كَثیراً)
(مسلّماً براى شما در زندگى رسول خدا سرمشق نیكویى بود، براى آنها كه امید به رحمت خدا و روز رستاخیز دارند و خدا را بسیار یاد می‌كنند.(احزاب / 21)

از مهربانی و دلسوزی آن حضرت است که وقتی مشرکان مکه آن حضرت را سنگباران می‌کردند، به جای نفرین می‌فرمود: «اللَّهُمَّ اغْفِرْ قَوْمی؛ فَاِنَّهُم لایَعْلَمُونَ؛ خدایا! قومم را ببخش، زیرا آنها [نسبت به مقام من نادانند»!( منتخب میزان الحکمه، ص 499)

امیرمؤمنان علی علیه السلام در جای دیگر فرمود: «پیامبر دنیا را کوچک می‌شمرد و در چشم دیگران آن را ناچیز جلوه می‌داد. آن را خوار می‌شمرد و در نزد دیگران خوار و بی‌مقدار معرّفی می‌فرمود. او می‌دانست که خداوند برای احترام به ارزش او دنیا را از او دور ساخت و آن را برای ناچیز بودنش به دیگران بخشید. پیامبرصلی الله علیه وآله از جان و دل به دنیا پشت کرد و یاد آن را در دلش میراند. او دوست داشت زینتهای دنیا از چشم او دور نگهداشته شود، تا از آن، لباس فاخری تهیّه نسازد، یا اقامت در آن را آرزو نکند.‌»(نهج‌البلاغه، خطبه 109، ص 208)

سخن پایانی :
به حق و انصاف برای هر یک از این آیات از کلام الهی مجید در تفاسیر بزرگان دین تفسیرهای طولانی و ارزشمندی ارائه شده که حق مطلب هم این بود که برای هر آیه در توصیف حضرت به تفاسیر ارزشمند علمای تفسیر اشاره می کردیم ولی به خاطر پرهیز از طولانی شدن بحث و امکان آزرده شدن خوانندگان از آوردن مطالب شرح و توضیح خوداری می‌کنیم.